Filmy film czarno-biały, miasteczko, satyra

Małe miasteczko, gdzieś na dalekiej prowincji. Ludzie żyją tutaj spokojnie, nienękani jakimiś nadzwyczajnymi wydarzeniami. Również Paweł, który jest miejscowym milicjantem, nie narzeka na nadmiar pracy. Chciałby wyrwać się stąd, tak jak wielu innych, do dużego miasta, ale nie może wykazać się przed zwierzchnikami sukcesami, które zapewniłyby mu awans. Paweł ma małoletniego brata, który wpada na pewien pomysł mający pomóc bratu…

Tytułowe monidło to kiczowaty portret namalowany na podstawie zdjęcia ślubnego, na którym para młodych jest ubarwiana. Takim fachem trudni się Karol Pieczarkowski, domokrążca oferujący ludziom monidła. Pewnego dnia puka do drzwi Władka Kamińskiego. Trafił dobrze, w domu nie ma żony Władka, więc bez trudu namówił go na dwa monidła, mało tego: dodatkowo nieźle popił i pojadł, a Władek zapłacił mu jeszcze akonto przyszłych portretów dopiero co otrzymaną wypłatę. Oszust wymyka się w chwili, gdy do domu wraca Kamińska. Awantura na całego, na nic kwiatki, na nic przeprosiny i następna pensja. Co ich może pogodzić?

Inżynier Jan Wiktus (Zygmunt Kęstowicz) wraca z zagranicy do rodzinnego miasteczka, gdzie czeka na niego stęskniona żona Helena (Ewa Wawrzoń). Wkrótce po powrocie, w domu Wiktusów, pojawia się Paola Campobella, kobieta którą Jan poślubił we Włoszech. Od tej pory rodzina inżyniera znajdzie się w centrum zainteresowania i będzie niewyczerpanym źródłem plotek. O ile mieszkanie we trójkę w zgodzie pod jednym dachem, okazuje się dla Wiktusów możliwe, o tyle dla miejscowej ludności ten stan rzeczy jest nie do zniesienia. Główny zainteresowany nie zamierza poddawać się naciskom opinii publicznej. Przecież kocha obie kobiety.

Debiutancki film Kazimierza Kutza, złożony z trzech nowel, „Krzyż”, „Pies” i „Wdowa”, będących adaptacjami opowiadań Józefa Hena. Akcja toczy się w czasie II wojny światowej i tuż po niej. „Krzyż”: Franek Socha to wiejski fajtłapa i poczciwina. Podczas wojny wykazuje się jednak bohaterstwem i zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych. Ma nadzieję, że po powrocie do rodzinnej wsi odzyska uznanie w oczach rodziny i znajomych. Wojnę postrzega jednak tylko jako działania frontowe. Po powrocie do domu przeżywa szok, gdy okazuje się, że wojna dotarła także tu, a z jego wsi zostały jedynie zgliszcza. „Pies”: Studium duchowej patologii spowodowanej przez wojnę. Do oddziału polskich żołnierzy przyplątuje się bezpański pies. Okazuje się jednak, że zwierzę zostało wyszkolone przez esesmanów do pilnowania jeńców w Oświęcimiu. Polacy wyładowują na nim swą nienawiść. „Wdowa”: Film pełen humoru i łagodnej satyry. Po wojnie w małym miasteczku na Ziemiach Zachodnich ludzie próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Do miasteczka przybywa wdowa po bohaterze wojennym. Miejscowi traktują ją niemal jak obiekt kultu. Mało kto dostrzega, że jest ona wciąż młodą i atrakcyjną kobietą, która chętniej niż o żałobie myśli o przyszłości.