Filmy dowódca, ucieczka

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Siedmiu ludzi, statek kosmiczny i czający się gdzieś w jego odmętach potwór rodem z najgorszych koszmarów.

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

John Rambo, weteran wojny w Wietnamie, popada w konflikt z lokalną policją. Jako były komandos, wykorzystuje swoje umiejętności, aby uniknąć śmierci z rąk bezwzględnego szeryfa. Osaczony przez lokalną policję i gwardię narodową Rambo rozpoczyna prywatną wojnę.

Gdy atak Cylonów na dwanaście Kolonii nie osiąga celu, i okazuje się że rodzaj ludzki nie uległ zgodnie z planem eksterminacji, bliźniacze jednostki Numeru Jeden - Cavil, jeden na "Galactice" a drugi na Caprice, muszą improwizować, by zniszczyć to co pozostało z ludzkości.

Akcja "Kryminalnych" rozgrywa się współcześnie. W każdym odcinku policjanci pracują nad rozwiązaniem innej kryminalnej zagadki. Śledztwa prowadzone przez komisarza Zawadę, dotykają problemów ważnych dla większości Polaków - braku poczucia bezpieczeństwa, obojętności otoczenia, bezkarności bandytów, bezradności pokrzywdzonych.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

30 listopada 1941 roku przylatuje do Kujbyszewa premier rządu polskiego, Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski. Na pokładzie samolotu rozmawia z młodym porucznikiem Andrzejem Radwanem, któremu poleca pozostanie w ambasadzie polskiej w Kujbyszewie, gdyż - jak mówi - chce tam mieć zaufanego człowieka.