Filmy pociąg, piosenka, śpiewanie

Małżeństwo Catherine i Georges Lelievre należą do najzamożniejszych i powszechnie szanowanych rodzin w okolicy. Mieszkają razem z kilkunastoletnim Gillesem w położonej na uboczu ogromnej posiadłości. Częstym gościem w ich domu jest Melinda, córka z pierwszego małżeństwa Georges'a. Lelievre od dawna poszukują odpowiedniej służącej. Zgłasza się Sophie: piękna, sympatyczna, obowiązkowa i cicha, wyśmienita kucharka, nie narzuca się domownikom - wydaje się idealna do tej roli. Niestety ukrywa przed chlebodawcami, że jest analfabetką. Wkrótce gospodarze wyjeżdżają na urlop i służąca zostaje sama w domu...

Annie (Rose Byrne) mieszka w sennym miasteczku na wybrzeżu Anglii. Jej chłopak, Duncan (Chris O'Dowd) jest nauczycielem i ma totalną obsesję na punkcie Tuckera Crowe'a (Ethan Hawke) - muzyka, który po spektakularnym debiucie dosłownie zapadł się pod ziemię. Będąc wielkim fanem artysty, Duncan cały wolny czas spędza na prowadzeniu strony internetowej poświęconej twórczości Crowe'a. Pewnego dnia w jego ręce wpada prawdziwy skarb - taśma demo, zawierająca wczesne kompozycje piosenkarza. Podekscytowany nagraniami Duncan zapomina o całym świecie i... o Annie. Ta postanawia się zemścić, publikując nieprzychylne komentarze na jego blogu. Nieoczekiwanie wpisy te zwracają uwagę samego Crowe'a. Muzyk i Annie zaczynają prowadzić tajną korespondencję. Od słowa do słowa między rozdzieloną oceanem parą budzi się głębsza relacja.

Historia brytyjskiej sceny muzycznej od lat siedemdziesiątych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych. Tony Wilson jest ambitnym, ale sfrustrowanym prezenterem telewizyjnym, szukającym swojego powołania. Po koncercie mało znanego wówczas zespołu Sex Pistols namawia stację telewizyjną, by nagrała ich występ. Ruch okazuje się strzałem w dziesiątkę. Niedługo potem do jego drzwi zaczynają dobijać się kolejne kapele z manchesterskiej sceny punkowej. Niesiony na fali muzycznej rewolucji Wilson wraz z przyjaciółmi zakłada legendarną wytwórnię Factory Records, dzięki której zespoły takie jak Joy Division i New Order na zawsze odmieniły oblicze muzyki.

Rok 1931. Młody hiszpański żołnierz Fernando dezerteruje z armii i chroni się na farmie Manolo, ojca czterech pięknych córek: Rocii, Violetya, Clari i Luz. Kiedy córki odwiedzają ojca ulęgają urokowi młodego Fernando. On sam oczarowany jest każdą z nich. Problemy zaczynają się wtedy, gdy musi podjąć decyzję, którą z nich obdarzyć swoim uczuciem.

Harvey (Grégoire Colin), nieśmiały młodzieniec z prowincji, wita grupę gruzińskich chórzystów w towarzystwie Dinary (Dinara Drukarova), ich tłumaczki i służy jako przewodnik po Paryżu. Chłopiec dowiedział się, że jego ojciec może jeszcze żyje i wyrusza na poszukiwanie go, spotykając po drodze wielu znajomych i przyjaciół ojca.

Mim Antoine Moreau (Tom Courtenay) w czasie II wojny światowej występuje w paryskim kabarecie. Kabaret jest odwiedzany przez niemieckich żołnierzy. Pewnego razu, oficer SS składa mu propozycję wykonania przedstawienia dla dzieci przebywających w getcie w czeskim Terezinie. Niechętny na początku, ale powoli zgadza się z obawy o swoje życie. W obozie dopiero poznaje prawdę. Jego występ ma zmylić członków Czerwonego Krzyża, którzy badają stan bytu uwięzionych dzieci.

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.