Filmy torturowanie, strach, pułapka

John Kramer i jego wspólniczka Amanda mszczą się na ludziach, którzy - udając lekarzy - obiecywali nowe życie.

Rok 1935. Indiana Jones finalizuje transakcję z szefem chińskiego gangu. Niestety, zamiast obiecanej zapłaty za wyświadczone usługi zostaje otruty. Udaje mu się jednak uratować dzięki Willie Scott. Uciekając przed ścigającą ich chińską mafią, przypadkowo trafiają do Indii, gdzie zostają zatrzymani w jednej z wiosek zagubionych w dżungli. Sędziwy szaman prowadzi ich naczelnika. Ten obiecuje im transport do Delhi pod warunkiem, że wcześniej archeolog odnajdzie święty kamień skradziony przez wyznawców krwiożerczej bogini Kali.

Książę Tadeusz (Danny McBride) zazdrości swojemu starszemu bratu, Fabiuszowi (James Franco (I)), sławy w królestwie, jaką zdobył dzięki wielu wyprawom wojennym, które zostały zakończone sukcesem. W końcu i on udaje się na swoją pierwszą misję - musi pomóc uwolnić z rąk okrutnego czarownika narzeczoną swego brata. Będzie to dla niego niezapomniana przygoda.

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Janosik jest postacią polskich i słowackich legend. W rzeczywistości żył na przełomie XVII i XVIII wieku, a akcję filmu przeniesiono na początek XIX wieku. Janosik nie jest tylko zbójem, mszczącym się na wszystkich tych, którzy wyrządzili krzywdę chłopom, ale także wielkim patriotą, który uczestniczy w wielu zrywach narodowych tamtego okresu np. regularnej walce z zaborcą austriackim. Zostaje aresztowany w chwili ślubu z Maryną.

Pewna kobieta budzi się w pokoju o wielkości 5 na 5 metrów, o metalowych ścianach. W każdej ścianie są drzwi przypominające właz w łodzi podwodnej. Sześcian łączy się z innymi, które są identyczne. Bohaterka z ulgą spotyka innych ludzi uwięzionych w pułapce, ale wpada w przerażenie, gdy okazuje się, że w kolejnych pokojach są ukryte śmiercionośne urządzenia. Garstka ludzi usiłuje przetrwać w labiryncie. Część akcji toczy się poza sześcianem, w obserwatorium, gdzie strażnicy monitorują wszystko, co dzieje się w tym niecodziennym więzieniu. Otrzymują rozkazy z góry, a gdy jeden z nich zaczyne stawiać niewygodne pytania, wkrótce sam znajduje się w klatce o stalowych ścianach.

Ferdinand Griffon jest mężczyzną w średnim wieku. Ma żonę i dzieci i prowadzi spokojne życie. Pewnego dnia poznaje młodą studentkę Marianne Renoir. Zakochują się w sobie, od pierwszego wejrzenia i postanawiają uciec z miasta. Po drodze dzieje się wiele szalonych i niewytłumaczalnych wydarzeń.

Grupka uczniów zostaje w szkole, by na specjalnych popołudniowych zajęciach, lepiej przygotować się do egzaminów. Niespodziewanie z sufitu spada ciało jednej z uczennic, a w głośnikach ktoś zaczyna mówić, że albo rozwiążą jego zagadkę albo zginą. Uwięzieni próbują znaleźć drogę ucieczki, tymczasem zabójca krwawo rozprawię się z winnymi zatuszowanej tragedii.

Podczas wypadu za miasto piątka znajomych natyka się na zakrwawioną kobietę leżąca przy drodze. Chcąc jej pomóc zostają napadnięci przez dwóch mężczyzn, żyjących wraz z siostrą na odludnej farmie. Uwięzieni zostają skazani na łaskę szaleńców, dla których ludzkie życie nie ma znaczenia.

Ekscytujący jest już sam tytuł: Adrenalina – tajemniczy hormon ludzki produkowany przez gruczoł rdzeniowo-nerkowy zwany „hormonem nagłości” reguluje skurcze mięśni gładkich, wpływając także na intensywność emocji i reakcji agresywnych. Może dodać skrzydeł owładniętym strachem, dać nadludzką siłę walczącym o życie. Ten oryginalny i niezwykły film to rodzaj "adrenaliny współczesności, adrenaliny kina", współczesnych lęków, okrucieństwa, horroru. Adrenaline, le films – nieprzetłumaczalny, świadomy błąd językowy wskazujący na jeden film w liczbie mnogiej. Podczas niespełna 80-minutowej projekcji przez ekran przewija się 12 krótkich makabresek spiętych motywem nerwowo przesuwającej się kolejki ślepców. Te trzynaście niesamowitych pomysłów, zdominowanych przez czarny humor i parodię, to rezultat dwóch lat (1987-89) pracy siedmiu młodych reżyserów francuskich zaproszonych do wspólnej zabawy przez Yanna Piquera – twórcę realizującego od lat dziesięciu niesamowite krótkometrażówki.