Autorzy filmu udowodnili, że o sprawach dotąd niepodjętych da się nakręcić film niekontrowersyjny, oszczędzając widzom uczucia zażenowania. 5

„Bohaterką filmu Disneya i Pixara „To nie wypanda” jest Mei Lee, pewna siebie, choć trochę niezgrabna 13-latka, która przestaje być posłuszną córeczką mamusi i wkracza w burzliwy okres dorastania. Jej nadopiekuńcza matka, Ming, stara się nie odstępować córki – co Mei Lee nie jest na rękę. Zmienia się ciało nastolatki, jej zainteresowania i towarzystwo, ale jakby tych zmian było mało – kiedy dziewczynkę ponoszą emocje (czyli praktycznie na okrągło), zamienia się w olbrzymią pandę czerwoną!.” Tak reklamowany jest film „To nie wypanda”

Mei została nazwana przez jednego z nieprzychylnych jej początkowo chłopców „kablocieniarą z przerostem ambicji”. Dotąd szła przebojem przez swoje krótkie życie. Teraz napotkała na pierwszą poważną, niezależną od niej przeszkodę. „Czy twoja róża zakwitła?” – pyta ogólnikowo mama, sama się chyba bojąc twierdzącej odpowiedzi. Matka ma konserwatywne poglądy i wywiera na córkę nieuzasadnione piętno. Mei wstydzi się nabytej, nieznanej dotąd przypadłości. Jest przekonana, że tylko ona zmaga się ze wstydliwym problemem. Koleżanki wprawdzie ją wspierają, lecz same nie okazują podobnych słabości. Mei odnosi wrażenie osamotnienia i wykluczenia. Dodatkowo na światło dzienne wychodzą jej intymne zapiski, z których wynika fascynacja szkolnym rówieśnikiem.

„Jestem wolnym człowiekiem, ale to nie znaczy, że mogę robić, co mi się podoba”- oświadcza mimo tych przeciwności Mei. Ta deklaracja mówi o niej wiele. Wprawdzie biologicznie jeszcze nie dojrzała, ale mentalnie już osiągnęła dorosły poziom.

Autorzy filmu „To nie wypanda” prostymi środkami udowodnili, że o sprawach dotąd niepodjętych da się nakręcić film niekontrowersyjny, oszczędzając widzom uczucia zażenowania. Dodatkowo wykazali, że można ów przemilczany temat przełożyć na język młodzieżowej wrażliwości, rozładowując dynamit kłopotliwego tabu. Czy tak będzie w istocie, wykażą frekwencyjne statystyki po premierze filmu oraz komentarze po nim samym. Zgrabna animacja, szybka narracja, dowcipne dialogi będą w tym względzie dodatkowym atutem. Czy film trafi do szerszego audytorium, niż wyłącznie to, niejako dotknięte problemem? Tego nie sposób przesądzić. Pomysłodawcom i realizatorom jednak należy się bonus za pionierski krok w dziele, którego bodaj nikt wcześniej nie podjął.