Filmy relacja ojciec-syn, nastolatek

Rodzina Turnerów opuszcza wielkie miasto i wyrusza na pustkowia Wirginii, aby tam - na wsi - rozpocząć nowe życie. Przeprowadzka nie jest łatwa dla nikogo, zwłaszcza dla Matta, który w nowym otoczeniu czuje się zagubiony i bardzo samotny. Na szczęście znajduje nieoczekiwanego sprzymierzeńca w bezdomnym czworonogu, który obdarza chłopca szczególną uwagą.

Linda Sinclair (Julianne Moore) to samotna kobieta po czterdziestce, która z pasją wykonuje swój zawód nauczycielki angielskiego w miejscowej szkole średniej. Do miasteczka powraca jej były uczeń Jason Sherwood (Michael Angarano), który ukończył prestiżową szkołę scenariopisarstwa w Nowym Jorku. Jednak nie poszczęściło mu się ze sprzedażą swojego tekstu i teraz przymierza się do pójścia na studia prawnicze. Linda po przeczytaniu scenariusza postanawia zrobić wszystko, aby sztuka została wystawiona w szkole, choć dyrekcja jest do tego sceptycznie nastawiona, a to nie koniec przeszkód.

Jeszcze kilkanaście lat temu Washington Heights było centrum handlu crackiem metropolii nowojorskiej, jedną z najniebezpieczniejszych części miasta. Powoli zamienia się w jedną z najlepszych dzielnic latynoskich w USA. W miarę jak wyprowadzają się dealerzy, ożywają wieczorem ulice, młodzi ludzie z całego miasta przyjeżdżają bawić się w modnych klubach. Manito to historia dwóch braci - Juniora, który młodość spędził w więzieniu oraz Manniego, który kończy właśnie szkołę i jako pierwszy w rodzinie dostaje szansę na normalne życie.

Czternastoletni Petri marzy, by zostać profesjonalnym hokeistą. Niestety sytuacja rodzinna chłopca nie jest wesołą - ojciec właśnie wyprowadził się z domu. Tymczasem miejsce w zespole naszego bohatera zajmuje Mutanen, najgorszy gracz w lidze. Petri odkrywa, że wystarczy go tylko zdenerwować przed meczem i podnieść adrenalinę, by Mutanen grał o niebo lepiej, niż zwykle.

Bracia Martin (Ludovic Vandendaele) i Simon (Eric da Silva), jeszcze nie są nastolatkami, a już maja opinię niepoprawnych wandali. Martin ucieka ze szkoły opiekuńczej, Simon z rodzin zastępczych, a zawsze spotykają się w nadmorskim miasteczku Lignan, gdzie ich gorszące zachowanie jest niesławne. Śpią na plaży, włamują się do sklepów. Martin jest romantycznym filozofem: marzy o byciu synem rekina; trzyma się mocno książki o złotej rybce, którą dała mu matka. Jednak Simon, ze scyzorykiem i niezdolną wolą, wydaje się być bardziej niebezpieczny dla innych.

Adnan to wdowiec samotnie wychowujący nastoletniego syna. Poznajemy go na parkingu, w momencie gdy wplątany zostaje w szereg tragikomicznych zbiegów okoliczności. Towarzyszymy mu później w sporach z krewnymi i w szaleńczym pościgu po ulicach Stambułu. Gdyby nie szwagier i jego rodzina, wieczny pechowiec Adnan byłby już dawno zgubiony. Oś filmu wyznacza relacja ojciec-syn, pełna wzajemnych uprzedzeń i dystansu, buntu i rezygnacji.

Z pozoru, na pierwszy rzut oka Hellmanowie wyglądają jak typowa amerykańska rodzinka - jest Balthazor i jego żona Tina, ich dwoje dzieci, Mandy i Josh, ich pies Pazuzu i wujek Vlaartark. Jak się jednak okazuje, Hellmanowie są z piekła. Zostali wysłani na Ziemię przez diabła z pewną misją - mają nie dopuścić do tego, by ludzie dokopali się do ich piekielnych, podziemnych domów. Żeby wykonać zadanie, muszą zachowywać się jak typowi mieszkańcy przedmieścia. Szybko odkrywają, że jeśli chodzi o diabelskie zachowania, ludzie mogą z nimi śmiało konkurować. Zadanie Hellmanów okazuje się trudniejsze przez sympatię, jaką Balthazor darzy ludzi, nawet swojego niepoprawnego politycznie szefa Killbride’a (Kurtwood Smith, "Różowe lata 70te") i współpracownika, Turka Chevdeda (Kyle McCulloch). Balthazorowi bardzo podoba się też poczucie odpowiedzialności za swoich najbliższych i będzie próbował zastosować takie zasady także w swojej zwariowanej rodzinie. Spędzanie czasu w towarzystwie prowincjonalnych gospodyń domowych takich jak Majoe (Dina Waters, "Jak w niebie") nie jest dokładnie tym, co Tina rozumie pod pojęciem rozrywka… ale zawsze chętnie napije się zimnego drinka. Josh i Mandy są natomiast typowymi nastolatkami, co znacznie pomaga im zaadoptować się do nowej sytuacji. Wujek Vlartaark większą część czasu spędza na degustacjach i próbuje zaspokoić swoje najdziwniejsze smaki. Podczas gdy Pazuzu (pies) jest faktyczną głową rodziny, często musi odgrywać rolę rodzinnego zwierzaka.