Komedia 1990

Historia Hamleta widziana z perspektywy Rosencrantza i Guildensterna, stanowiących główny obiekt zainteresowania tej pełnej absurdalnych dialogów i specyficznego poczucia humoru opowieści. Rosencrantz i Guildenstern, uczestniczą co prawda w tym co się dzieje, jednak niewiele potrafią z tego zrozumieć...

Spencer Barnes, biznesmen i człowiek sukcesu całkowicie oddany solidnej , dobrze zorganizowanej pracy gubi w budce telefonicznej swój bezcenny notes. Bez znajdującego się w nim dokładnego rozkładu zajęć staje się całkowicie bezradny i zagubiony. Notes dostaje się w ręce Jima Dworskiego, drobnego złodziejaszka, człowieka niezorganizowanego, pełnego jednak energii i dziwacznych pomysłów. Jim postanawia wykorzystać szansę i "wejść w skórę" Barnsa.

Josh Baker spotyka na ulicy piękną nieznajomą i przełamawszy się postanawia ją poznać. Kilka minut później kobieta mdleje i nieprzytomna zostaje zabrana przez ambulans. Zauroczony Josh próbuję ją odnaleźć ale okazuje się, że nie ma jej w żadnym szpitalu. Jedynym śladem pozostaje więc staromodny ambulans.

Carmine Sabatini (Marlon Brando) jest wpływowym nowojorskim importerem. Clark Kellogg (Matthew Broderick) jest naiwnym studentem szkoły filmowej, który podejmuje u niego pracę. Wkrótce Clark pada ofiarą niesamowitej intrygi, w którą oprócz niego wplątani zostają zagrożony wyginięciem waran z Komodo, piękna córka Sabatiniego i grupa podejrzanych ekscentryków. Kiedy jednak FBI prosi go, by szpiegował swego barwnego pracodawcę, on postanawia być lojalnym wobec Sabatiniego, którego zdążył pokochać jak własnego ojca.

Młode małżeństwo przeprowadza się do pięknego nowego domku. Są bardzo szczęśliwi, że wreszcie udało im się wyszykować go tak, jak sobie wymarzyli. Idylla jednak nie trwa długo. Wkrótce ściąga do nich cała wataha nieproszonych gości, członków dalszej rodziny, zmieniając ich życie w koszmar. Dom staje się prawdziwym zbiorowiskiem wariatów.

W 1957 roku w szkole Hamilton podczas balu wybuchł pożar, który pochłonął wiele ofiar. Jedną z nich była piękna królowa balu, Mary Lou Maloney. Po latach Mary jako duch powraca do szkoły. Upatrzyła przystojnego ucznia Alexa i pragnie za wszelką cenę zdobyć go dla siebie. Śmiertelnie zakochana morduje wszystkich, którzy mogą przeszkodzić w jego karierze...

Kiedy Gene Wilder mówi Miłość to nie żart, trudno mu wierzyć. Wilder, gwiazda Czystego szaleństwa i Nic nie widziałem, nic nie słyszałem oraz innych popularnych komedii, dołącza do Christine Lahti i Mary Stuart Masterson w tej miejscami czułej, miejscami zaś zakręconej komedii w reżyserii Leonarda Nimoya (Trzech mężczyzn i dziecko). Historia koncentruje się na Duffym Bergmanie (Wilder), znanym rysowniku komiksów, którego zegar biologiczny odezwał się w momencie... kryzysu wieku średniego. Duffy chce zostać ojcem. A skoro nie udaje się mu tego osiągnąć w małżeństwie, Duffy wyrusza na zabawne poszukiwanie innego sposobu.

Siedem kobiet prowadzi położoną na odludziu klinikę. Nie jest to jednak zwykły szpital, bo zamiast leczyć kobiety łapią, torturują i zabijają przebywających w okolicy ludzi. Jednak od jakiegoś czasu między pielęgniarkami, zaczynają wybuchać kłótnie. Pewnego dnia Ilsa zabija podwładne Grety. Ta w zemście opowiada Sabrinie prawdę o jej matce. Nie mogąc znieść tego, że Ilsa ją oszukiwała Sabrina zaczyna zabijać pozostałe pielęgniarki.

Maria to nastolatka, która zaszła w ciążę. Wywiązuje się domowa awantura, w której, na zawał serca umiera jej ojciec. Za taki stan rzeczy wszyscy domownicy obwiniają Marię i wyrzucają ją z domu. Wtedy na swej drodze spotyka Matthewa, który podobnie jak ona, nie może znaleźć kontaktu ze swoimi rodzicami. Czy potrafią zaufać sobie wzajemnie?

Jason chcąc zaoszczędzić na mieszkaniu, wynajmuje stary wagon sypialny. Nie wie, że kiedyś popełniono w nim morderstwo, a krew ofiary wsiąkła w deski wagonu zatrzymując jej duszę. Teraz zły duch mści się na wszystkich, którzy znajdą się w środku. Jedyną możliwością na pozbycie się zła jest odprawienie egzorcyzmu. Jeysonowi pomaga w tym Vincent Tuttle.