Muzyczny

Obraz przedstawia postać brytyjskiego gitarzysty i piosenkarza, który współpracował z takimi sławami, jak Phil Collins, Eric Clapton, czy David Gilmour z Pink Floyd.

Leśni mieszkańcy z zapartym tchem słuchają pięknej pieśni Słowika. Nagle pojawia się Sroka, która dopiero co przyleciała zza granicy. Ona obwieszcza, że mistrzostwo słowiczego śpiewu jest już przestarzałe i sama daje koncert. Sroka kieruje na zdumionych słuchaczy potok potwornych, przenikliwych dźwięków...

Nie bez powodu ten muzyczny dokument ma taki sam tytuł jak słynny singiel zespołu Sex Pistols wydany w 1977 roku. Dokładnie 20 lat później brytyjski muzyk punkrockowy Stuart Newman wyreżyserował film, który miał być hołdem złożonym zespołom punkrockowym i całemu ruchowi punkowemu. W filmie możemy zapoznać się z najważniejszymi prekursorami tego trendu kulturowego i muzycznego.

Ich muzyka to fala elektrycznego rocka. Ich teksty uderzają w dziką poezję. Towarzyszy im czterech muzyków, Stanislas, Yohann, Aurélien i Kevin, wokaliści grupy Astereotypie. Mają około dwudziestu lat, prezentują się na scenie i mają wyjątkowy styl. Wywodzą się z instytutu medyczno-edukacyjnego przyjmującego młodych autystów, ujawniają na scenie swoje wybuchowe światy. Wieją wiatr i wyją złość. Zachęcani przez Christophe'a, pedagoga bardziej pasjonującego się surową sztuką niż technikami edukacyjnymi. Ich zbiorowa przygoda to wołanie o wolność.

Książę Tamino wraz z czarodziejskim fletem wyrusza na ratunek córce Królowej Nocy.

Mieszkający w swoim domu w Passy, Gioacchino Rossini, jest już w jesieni życia. Wspomina swoje dzieciństwo, odkrycie muzyki, wczesne prace, miłości.

Ibrahim to były piosenkarz z nocnego klubu, który podobnie jak inni piosenkarze tamtej epoki został usunięty ze sceny wraz z rewolucją 1979 roku. W końcu zostaje śpiewakiem na różnych ceremoniach, ale nie zgadza się, by nazywano go "motrebem" (piosenkarzem).